Controle's controle's en tussendoor een beetje diepgang.

Op mijn 1e follikelcontrole begon de gyn weer over mijn 2nd opinie aanvraag, zoals ik al had verwacht. Schijnbaar wilde hij alleen nogmaals zijn standpunt in het kort duidelijk maken en werd het gelukkig geen heel verhaal. Ik zeg gelukkig maar niet zo zeer alleen voor mij maar anders kon het wel eens een ander consult worden want dit is de laatste keer dat ik beleefd mijn mond dichthoud. Als ik mijzelf nu nog 1x moet verdedigen waarom ik een second opinie wil zal ik hun de ongecensureerde versie geven van mijn reden. Sorry dat ik hier zo over spui maar het schrijven hierover helpt me met het uiten van mijn frustraties, vragen en verwerking. Ik wil er niet de nadruk opleggen en dus alleen maar negatief schrijven maar sinds ik hiermee begonnen ben heb ik nog helemaal niet het gevoel gehad dat ik goede handen ben (los van het feit of ik zwanger wordt ja of nee) en heb ik helaas ook dus nog niet zoveel positieve ervaringen gehad. Ik wil niemand angstig maken voor de behandeling en ik snap dat het misschien fijner is om te lezen waarbij men niet zo ingaat op wat tegen zit maar helaas is dit mijn realiteit en mijn gevoel en zo kan het dus ook gaan.
Ik schrijf dit blog als uitlaatklep en als een soort van nawerk voor later of ik nu zwanger wordt of niet. Namelijk ook het teruglezen ervan helpt mij en ook mijn vriend dus vind ik het belangrijk dat ik opschrijf hoe ik me voelde, hoe ik dacht en wat ik meemaakte. Natuurlijk zal er ook best een stuk emotionele reactie zijn want je vecht, hoopt en je wenst iedere dag op een goede werking, ontwikkelingen en uitkomst, neemt het je eigen lichaam kwalijk dat het zo stom doet en waarom je niet gewoon 'normaal' bent en daarnaast de extra hormonen die je dagelijks ingespoten krijgt. Ook hoop ik van mijn verhaal te leren. Misschien minder fel op dingen reageren, niet ieder detail op te schrijven en dus te onthouden, situaties eerder loslaten en misschien ook wel mezelf het minder kwalijk nemen dat mijn lichaam faalt. Ook niet te vergeten mijn mannetje. Ik hoop dat ik hem hiermee toch ook op de een of andere manier steun, hem help met verwerken en/of begrijpen.

Pffff, deze blog is er heel anders uit gaan zien dan dat ik dacht.

Terug naar het onderwerp. Eind december, 3 dagen voor kerst. Ik ben dus weer gestart met de 90 EH en op de echo bleek er helaas weer weinig ontwikkeling te zien. Zondag terug voor controle.
Ook zondag bleek er geen verandering in te zitten. De gyn vond het vreemd dat ik niet ben gestart met de hoeveelheid waarmee ik ben geëindigd. Toen ik zei dat de gyn die het beleid bepaald had gezegd dat de nieuwe cyclus begint met 1 EH lager dan waarmee je bent geëindigd om overstimulatie te voorkomen. Ze keek me aan alsof ze daarvan nog nooit had gehoord. Hoe dan ook moet ik ophogen naar 100EH (daar ben ik de vorige keer dus gestopt) en dinsdag terug. Tijdens deze controle zit ik op cyclusdag 13. Ben benieuwd hoe ik het nieuwe jaar inga, met Pregnyl of spuitend.

En toen........

Mijn pijnlijke blauwe Pregnyl plek is na 2 dagen gelukkig minder gevoelig geworden en in kleur veranderd is van een blauwe plek naar een klein licht verkleurd plekje. De afgelopen dagen heb ik er van dat kneuzing en stotencrème opgesmeerd en dat heeft denk ik dus wel geholpen.
Ik heb me wel allerlei dingen in mijn hoofd gehaald over waarom het zo’n rode schijf werd. Van; komt vast door de dikte vd naald en de werking is vast verminderd geworden door dit gestuntel, tot; als ik gestoken wordt krijg ik ook een schijf van gif onder mijn huid dus nu is het vast zo dat de naald toch niet diep genoeg zag en dat de Pregnyl onder mijn huid is blijven zitten.  Werd  er dus erg onzeker van.

Vanaf mijn eisprong (zondag) heb ik aan 1 stuk door last van mijn onderbuik gehad, tot aan de dag dat mijn menstruatie begon, precies 8 dagen later…….
Het heeft dus geen 2 wkn geduurd zoals meestal gebruikelijk is. Nu kwam ik daar met mijn eerdere ‘goede’ cyclussen ook niet aan, meestal rond de 10 of 11 dgn, maar zo vroeg had ik geen rekening mee gehouden. En het gekke is, is dat ik die avond en die nacht daarvoor dus geen last van mijn onderbuik had. Een gelukje is nog dat het in de ochtend gebeurde en dus niet midden in de nacht want dan had ik toch niet meer kunnen slapen, of nog erger; op je werk ofzo.
Mijn mannetje heeft me even vastgepakt en zonder woorden hebben we daar gewoon even een minuutje gestaan. Natuurlijk baal ik ontzettend. Hoe mooi was het geweest als wij saampjes geweten hadden dat we met kerst nog een extraatje bij ons hadden.
Omdat het nog nu eerder is gekomen heb ik toch ook wel een beetje zorgen. Zorgen over dat het eitje dus niet kan blijven zitten en dus nooit een schijn van kans kan hebben op deze manier. Ik heb gelezen (welke vrouw die deze fase meemaakt doet dit niet) dat er vrouwen zijn die na de Pregnyl nog injecties krijgen zodat eitje, mits deze bevrucht is, een grote kans heeft dat het blijft zitten.
Misschien kunnen ze mij in het Erasmus MC daar meer over vertellen want in mijn ziekenhuis hoor ik daar niets over. Ja, ik heb dus een verwijsbrief gekregen voor een 2nd opinie. Toevallig had ik een gyn die het beleid bepaald over OI en hij was niet echt blij met mijn verzoek, eerder geïrriteerd en beledigd. Hij sloot af met de woorden dat ze het daar echt niet anders gaan doen dan hij want HIJ heeft daar gestudeerd dus word ik toch weer terug verwezen naar hier. Omdat ik geïrriteerd werd van zijn irritatie (snappie hem nog) reageerde ik daarop met; nou mooi toch dan hoef u zich dus nergens druk om te maken dat is het tegenovergestelde van wat u nu dus wel doet.  Het is mijn lijf en mijn gezondheid. Het is niet om u een hak te zetten maar zodat ik mezelf niet kwalijk kan nemen had ik maar….U moet begrijpen dat ik al in de 30 ben en door omstandigheden niet de mogelijkheid heb om voor meerde kinderen te gaan dus voor die ene wil ik best bevestigd krijgen dat u het goed doet en dat ik mezelf gek maak.
Het leuke eraan is (NOT) dat ik nu dus weer een fspraak heb moeten maken omdat mijn menstruatie is gekomen voor op dag 10 van de cyclus en dat ik op deze afspraak dus ook weer deze gyn heb.

Pregnyl spuiten voor de 1e keer.

Nou dat heb ik geweten hoor, niet echt een prettige ervaring mee gehad.
De picto’s en het verhaal op Google waren duidelijk, daar lag het niet aan.

Waar het wel aan lag is dat je de 2 ampullen (die van glas zijn!) met de hand moet breken (de bovenkant dan hé) maar in de beschrijving gebruiken ze een breekdingetje waarmee de ampul dus mooi gelijk afbreekt. Maar ja, met de hand lukt dat mooi gelijk breken dus niet. Het gevolg; net alsof je een bierflesje op de rand van de tafel afbreekt. Erg geraffeld dus. Tafel onder glassplinters en niet geheel onbelangrijk; er vielen dus ook glassplinters in de ampul met vloeistof. Oh jee dacht ik toen. Nou toen moest het opzuigen nog beginnen.
De 2^e ampul precies hetzelfde verhaal, wel heb ik dit eerst ik een stuk keukenrol gewikkeld omdat anders mijn vingers onder het glassnippers zitten. Vloeistof opgezogen en gespoten in de ampul met poeder. Ik ben er maar vanuit gegaan dat de naald zo dus in dat er heus niet zoveel splinters opgezogen zullen worden. Als dit opgelost is moet je het ook weer opzuigen en dan injecteren. Voor de duidelijkheid, ik heb maar 5000 eenheden en als je 10.000 hebt moet je deze stap dus 2x doen en dan pas injecteren.
Voordat ik het complete goedje opzoog met de spuit heb ik keurig van naald gewisseld want voor het mengen gebruik je een dikke en voor het daadwerkelijk injecteren een dunne. Nu komt het; Omdat de ampul dus niet mooi gelijk was afgebroken kon ik met de korte dunne naald dus niet de volledige hoeveelheid opzuigen. Er bleef dus best een aardig restje (in mijn ogen) zitten. Tja, ik heb geen verdere uitleg gehad en in de beschrijving stond daar ook niets over. Ik denk dat dit dus erg is als ik niet alles kan injecteren. Dus ik besluit de ampul dus nog een klein beetje voorzichtig een beetje verder af te breken zodat ik meer ruimte heb om tot de bodem van de ampul te komen met mn naald. Ik vergeet alleen dat ik de naald dus ook nog vast heb tijdens het breken. Je raad het al; naald gebogen met een flinke braam aan het eind! S**T! En nu? Er zit geen 2^e naaldje bij, rechtbuigen en proberen de braam eraf te krijgen lukt niet. Ik kan het restje vloeistof dus ook niet opzuigen hiermee en daarnaast zeker niet in mijn buik duwen. S##T! Waarom ben ik nu ook alleen en waarom is het nu ook zaterdag. GGRRR! Ik besluit de vloeistof die in de spuit zit terug te spuiten bij het overgebleven restje en dan maar van naald te verwisselen. Dus de dikke naald in mijn buik te zetten. Inmiddels tik dus ook de tijd door. Ik kan je vertellen dat die dikke naald echt geen pretje is om door je buik heen te duwen! Maar ja, wat voor keus had ik? Ik kan niet het goedje opdrinken ofzo. Kon ook niet iemand bellen voor advies. En dat spul moest in mijn buik. In de beschrijving staat dat de hele naald in de huid moet, nou dat heb ik met die dikke naald dus mooi niet gedaan! Ik heb hem wel langer laten zitten in mijn buik. Uiteraard bloedde het nadat de naald eruit was. Heb zelfs in de loop van de dag van pleister moeten verwisselen. De plek van het injecteren is de hele dag vrij gevoelig geweest en aan het eind van de avond zat er een mooie vuurrode schijf. Ik ben nu ruim 24uur verder en de ‘pijn’ en de rode schuif zijn er nog. De schijf is qua grootte gelijk gebleven, in de gaten houden dus.

Tjonge tjonge, heb ik weer. Natuurlijk het hele verhaal met foto’s van de ampullen, naalden en mijn buik naar mijn mannetje gestuurd. Hij probeerde me gerust te stellen door te zeggen dat ik het goed heb opgelost en dat de werking heus niet minder zal zijn.
De les hieruit; vragen om een breekdopje en een extra injecteernaaldje. Maar hopelijk is dit niet nodig als je berijpt wat ik bedoel.
Ik zal toch niet mijn 1^e kans met injecteren zelf verpruts hebben hé……

De laatste maand van het jaar.

December 2015

Vrijdag. Ik start deze maand met een bezoekje aan de gyn, even checken wat de 100 eenheden gedaan heeft. Dit keer heb de andere gyn die bepaald over het beleid. Voordat ik de stoel in ga vertel ik de gyn dat ik nog steeds veel last heb van steekjes en wat rosé kleur in mijn urine had. Ze keek een beetje met een schuin en vragend hoofd naar me, uhmm zei ze, ze zullen eens kijken dan.
100 eenheden was het hé. 

Ik vind het zo ie zo fijner als ik een vrouwelijke gyn heb (maar dat zullen de meeste wel vinden dus dat is niet zo gek) maar ze is ook veel 'zachter' met het bewegen van de inwendige echo. Mijn rechter eierstok ligt altijd een beetje verstopt en ook hierbij is ze veel voorzichtiger met duwen op mijn buik en het inwendig draaien van de echo. Als ik een mannelijke gyn heb kan ik het na het bezoekje nog wel eens even voelen in mijn buik. Helaas werken er maar 2 vrouwen in mijn ziekenhuis en hebben ze niet vaak dienst.

Terug naar de echo. Wat zien we hier, hoor ik d'r zeggen. Verbaast kijk ik een beetje op. Zie je wat dan. Ja, zegt ze. Een paar kleintjes maar hier 1 van bijna 18mm. HUH?!? En twee van ongeveer 15mm. De rest is klein. Maar euh, zeg ik, dat is toch goed. Nog een beetje twijfelend en bevestigend. Ja prima hoor. Daar kunnen we wat mee. Kleed je maar aan dan ga ik even nadenken hoe we dit gaan aanpakken. Half blij half verward kleed ik me aan. Wat ken ik mijn lichaam toch, dat heb ik dus al die tijd voelen ontwikkelen!
Ik mag nog 1 dag Puregon spuiten (vandaag voor het laatst) en morgen (zaterdag) de Pregnyl zetten. Dan is zondag de eisprong. Ik probeer het in me op te nemen maar ik merk dat mijn hoofd nog een beetje achterloopt. Als je ongesteld word dan op dag 3 beginnen met 90 eenheden en op dag 7 terug voor de eerste controle. Nou fantastisch zeg ik. Dan bedenk ik me ineens dat ik nog nooit de Pregnyl in elkaar heb geflanst. De gyn begint te vertellen over de gekleurde naaldjes en de 2 ampullen. Daar onderbreek in haar. Ik heb de verpakking al die tijd dicht gelaten omdat ik bang was dat er iets kwijt zou raken. Tja, je kunt niet naar de assistent voor uitleg want zij heeft het te druk(?) en ik heb er ook geen folder van. Weet je wat, kijk maar op Google. Zal de juiste website met de instructie voor je opschrijven. Echt waar, dit kreeg ik echt opgeschreven op een briefje mee. Sorry hoor maar als iemand dit soort, in mijn ogen, 'bizarre' dingen meemaakt zou ik dit graag willen weten. Ligt het nu aan mij, ligt mijn verwachting van een gyn gewoon te hoog?!?

Toch wel met een soort zenuwachtig gevoel stap ik op mijn fiets richting huis.

90 eenheden of hoger?

Vrijdag bijna eind november.

Ik ging stiekem toch een beetje hoopvol naar deze controle toe. Ik heb de laatste dagen erg veel steken (denk aan eisprong of voorbodes van menstruatie) en ik heb ook wat licht bloedverlies bij mijn urine. Eerder beetje rose-achtig. Ik ging er dus vanuit dat er dus wat bezig was in mijn buikje, een kleine yippie ging door me hoofd.

Niets was minder waar. Geen verdere groei. Ook kreeg ik antwoord of dit de laatste keer van deze cyclus zou zijn. We gaan gewoon door met spuiten totdat we de juiste dosis hebben, zei de gyn die het beleid bepaald. Dat betekent dat ik nu mijn 3e week met spuiten van Puregon in ga zonder dat de follikels echt geroeid zijn. De grootste is nog steeds rond de 11mm.
Ik moet nog het weekend met 90 eenheden spuiten en maandag weer terugkomen. Als er dan niets veranderd is wordt er dus weer opgehoogd.

Ik vraag me af of dat echt geen kwaad kan dat je zolang die hormonen toegediend krijgt. Ik weet dat in een normale situatie je lichaam deze soortgelijke stoffen van nature aanmaakt maar dit blijft toch een chemisch iets en daarnaast doet je lichaam dat ook niet zolang. Maar hier denk ik natuurlijk pas weer aan als we een dag verder zijn.

                                                                    
In het weekend had ik ook veel last van steken en wat bloed verlies. Waarom is dit dan, denk ik? De gyn zei dat dit normaal was (heb ik toch nog iets normaals) maar meer uitleg was er dan ook niet bij. Vooral na het klussen heb ik hier last van. Zoals ik al zei lijkt het een beetje op een voorbode van menstruatie maar mijn follikels zijn nog lang niet eens groot genoeg voor een eisprong dus vanwaar dit ‘bloed’?

30 november 2015
Laatste controle van de maand november, voelt altijd een beetje raar als er weer een maand voorbij is.
Nee, nog steeds niet de gewenste reactie op de Puregon. Dus ….ophogen maar weer. Nu naar 100.Van 90 naar 100 eenheden, vraag me af of dat zin heeft. Een nieuwe ampul bestellen en een dag later weer terug naar het ziekenhuis om deze op te halen. Waarom kan dit niet gewoon bij je eigen apotheek ophalen? De Clomid kon ik daar namelijk wel gewoon ophalen. Iemand een idee?
Thuis het verhaal verteld aan mijn vriend. Voor zijn gevoel word ik volgepompt met chemische hormonen en doen ze zomaar een dotje. Kan hem geen ongelijk geven voor zijn reactie. Voor deze relatie was ik natuurlijk ook al bezig en als je deze 1,5 jaar er bij optelt ben ik toch al een rond de 3 jaar bezig met ophogen en ophogen en ophogen. Meer gebeurt er niet.

Heb daarom een besluit genomen. Ik ben naar de huisarts gegaan en haar mijn ervaringen betreft de behandelingen en de bevindingen van de gynaecologen vertelt. Het was een fijn gesprek. Ze liet me mijn verhaal doen en heeft echt naar me geluisterd. Dit kon ik merken aan de vragen die ze stelde en aan de feedback die ze gaf. Ze stelde me gerust en zei: als jij dit allemaal zo ervaart werkt dit alleen maar averechts en lijkt het me verstandig dat je voor een second opinie gaat. Ze zag dat mijn dossier betreft de behandelingen helemaal niet is bijgewerkt, er miste echt veel informatie. Ze wist dus niet eens dat ik al voorbij de Clomid was.
Toen ik de verwijsbrief een dag later ophaalde bleek dat de informatie dus nog steeds ontbrak, kan daar dus nog ff achteraan.

Hmmmm krijg een beetje het idee dat het wel een beetje negatief blog aan het worden is zo…..Ik hoop dat het jullie niet afschrikt. Ik ben zelf helemaal niet zo negatief ingesteld maar dit is nu helaas wel wat ik meemaakt en dus tegen aan loop. Ik hoop dat dit alles jullie niet er van weerhoud mijn blogs te lezen of ‘angstig’ voor je eigen behandeling te worden.

controledag 20

Controledag 20
Eind November. Ja daar zijn we weer, op de bekende stoel. We hadden elkaar net begroet of de gyn zei al; kleed u zich maar uit. Nou hop, inwendige echo en daarna werd er gevraagd; En wat is er precies bij de vorige echo geconstateerd en afgesproken? Ik nam een hele diepe zucht (dacht tijdens die zucht dat het inderdaad een logisch iets is om dit niet vanuit het dossier te lezen maar aan de patiënt zelf te vragen, alweer!) en vertelde maar dat er toen geen verdere groei te zien was en als dit nu nog zo zou zijn dat de dosis dan verhoogd werd. Mijn voorgevoel klopte. Er was geen groeiende follikel te zien alleen dat zogeheten druiventrosje. Ik kreeg de opdracht de dosis naar 90 verhogen. Ik vroeg me af hoelang ze mijn cyclus gaan oprekken, gewoon totdat de gewenste groei kwam of staat daar toch een maximaal aantal dagen voor? Omdat ik eind van de week moet terug komen (ppff een paar dagen vrij van de inwendige echo’s) dacht zij wel dat dit de laatste keer zou zijn van deze cyclus. 

Ik heb me voorgenomen dat ik er maar openminded naar toe ga, dan kan er niets tegenvallen. Daarnaast heb ik me ook voorgenomen om de controles alleen nog maar bij de 2 gynaecologen die het beleid bepalen te laten doen, mits er natuurlijk niet teveel tijd tussen gaat zitten want deze 2 hebben niet ieder dag dienst. Nu hoop ik dat ik ook de moed heb om dit te zeggen bij het maken van de afspraak.

Mis geprikt

Oei....hahaha ben ik even suffig geweest.
Ik had eerder gezegd dat ik wat meer in mijn been zou prikken, nou dat heb ik geweten haha. 
Ik had het die ochtend koud en had dus niet zoveel zin om mijn broek ver naar beneden te doen waarvoor er dus maar een kort stukje been te zien was. Spuit erin,even paar tellen erin laten zitten en er weer uit. Toen kwam er toch een lading bloed mee! Het liep helemaal over mijn been! Dus hand erop en hinkelend naar de tissues. Gelukkig stopte het vrij snel met bloeden. Ik was weer terug in het licht gaan staan met inmiddels mijn broek dus verder naar benenden en wat zag ik, ik had vol in een dikke ader geprikt hahahah! De ader was gelijk helemaal blauw opgezwollen. Binnen een uur had ik een goede blauw plek te pakken. Nou dat gebeurt me dus geen 2e keer meer.......

Mijn lieve mannetje

Mijn vriend praat er niet zoveel over; de onvruchtbaarheid,de pillen, de spuiten, de onzekerheid. Als hij er zelf over begint is het meestal een praktische vraag bv over mijn controle. Oh ja en over mijn stemmingwisselingen praat hij ook hihi. Als ik meer over zijn gedachtes en gevoelens wil weten dan moet ik het zelf vragen.
Maar als ik het aan hem vraag durft hij het wel allemaal te zeggen wat er in hem omgaat. Natuurlijk vindt hij het vervelend dat het zo moet en had hij gehoopt dat het anders zou gaan, in ieder geval makkelijker. Hij vindt het erg voor mij en vooral het aan de zijlijn staan van dit proces vindt hij lastig. Dit is voor hem ook de reden dat hij zich wat 'zakelijker' opstelt, bescherming. Hij maakt zich vooral veel zorgen. Wat het met mij doet, wat het met ons doet, tot hoever gaan we.

Gisteravond (vrijdag) vertelde ik hem dat ik voor het eerst in mijn been gespoten heb en dat ik best gek vond. Dat ik opnieuw moest wennen,alsof het de eerste keer was dat ik injecteerde. Hij pakte me vast en zei: "ik vind je heel stoer weet je dat. Ik weet dat je een stoer vrouwtje bent en ik zie dat soms wel eens als vanzelfsprekend maar bij dit soort dingen vind ik je echt bijzonder stoer en dapper. Je doet er niet moeilijk over, je doet het gewoon. Daar heb ik veel bewondering voor en dat wilde ik je even zeggen."
Ik zat sprakeloos op de bank, deze voelde ik niet aankomen. Lief van je zei ik maar dat hoef je niet te vinden hoor, hoorde ik mezelf een beetje verlegen antwoordde.  Jawel zei hij, dat moet wel. Vindt het ontzettend knap van je. De manier waarop jij dit doet zou ik niet na kunnen doen.
Wat ben je lief, mannetje van me.

Controle weekje

Controledag 10. De gyn schok dus dat ik ik opgehoogd was van 50 naar 75 eenheden. Vond het wel erg hoog voor iemand van mijn prostuur. Eerst schok ik en tegelijk dacht ik;
daar gaan we weer, de verschillende opvattingen van de diverse gyneacologen die mij zo onzeker maken. Bij de echo bleek dat er links kleine follikels te zien waren en die wel hoopvol konden groeien. ik kreeg de boodschap om maar door te gaan met de 75 en later die week terugkomen. Zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg dezelfde gyn. Er was links een beter zicht op het druiventrosje(zoals hij het noemde) tezien en rechts dus niets. Het druiventrosje is niet wat we willen zien
zei hij. Het is de bedoeling dat er 1 of 2 losse follikels komen te liggen in de eierstokken.Er is dus nu overstimulatie en ze groeien niet snel genoeg. Eind van de week terug komen.Dan heb je ook een andere gyn en die geeft weer nieuw licht op de zaak, zei hij nog voordat ik de deur dicht deed.

Controle dag 17. Voor mij is het normaal dat dit de laaste controledag zou zijn geweest en bij een goed gegroeide follikel zou ik 2 dagen later de pregnyl geinjecteerd krijgen. Ik ging dus naar deze controle toe met het idee dat er 3 opties waren. 1:deze cyclus het dus niet zou worden,dat ik mocht stoppen met spuiten en dat we geen gemeenschap mogen hebben ivm overstimulatie. 2:er was een follikel goed gegroeidt dus over 2 dagen pregnyl. 3:de grootse follikel moet nog even groeien dus 2 dagen doorspuiten en dan pregnyl. Maar had ik het ff mis. Gelukkig kreeg ik deze keer wel een van de gyns die het beleid voeren. Tijdens de inwendige echo zei hij: het is n zooitje in je baarmoeder,niet wat we willen zien. De grootste follikel is nauwelijks gegroeid en recht niets. 75eenheden is niet teveel voor je.(waarom zegt die ene gyn dat dat wel?!?) Voor de gemiddelde vrouw van jou lengte en prostuur is het wel veel maar n enkeling heeft dus meer nodig en jij valt ook hierbij dus weer bij de uitzonderingen. Je moet doorgaan met 75 eenheden tot maandag. Als er dan niets veranderd is dan wordt er verhoogd. Je cyclus wordt nu gewoon langer maar dat is normaal bij de 1e x. Het is zoeken waar jij op reageerd en dat is waarschijnlijk hoger dan waar we normaal vanuit gaan. We kijken het nog even aan en waarschijnlijk maandag ophogen. Zodra we de juiste hoeveelheid hebben starten we de volgende cyclus net een tikkie lager zodat we sneller goed zitten. Hij was ook de eerste die vroeg  hoe het gaat met spuiten.Dit vind ik fijn. Hij vroeg maar heel kort door maar toch was deze aandacht en interesse erg fijn. Ik heb dat echt bij de andere controles gemist want ze wisten allemaal dat dit mijn eerste keer spuiten was. Ik zei dat het spuiten me mee viel maar nu ik al 2wkn bezig ben begint mn buik wel beetje geirriteerd te raken.Ook krijg ik blauw plekjes. Advies is spuiten in de onderbuik links en rechts en afwisselend met hoog id bovenbenen. Dit om blauwe plekken en harde (litteken)schijven te voorkomen. Ook omdat steeds ih zelfde gebied spuiten de werking negatief beïnvloed. Fijn dat hij dit nog even uitlegde.Het wordt dus vaker in mijn bovenbenen spuiten. Nou begin volgende week dus weer terug. Omdat de folliklens nog redelijk klein zijn mogen we gewoon klussen.Fijn want dit was de brandende vraag van mijn vriend hihi.
Bij thuiskomst heb ik de spuit voor het eerst in mijn been gezet. Beetje gek, het is net alsof ik voor het eerst de eerste spuit zet.Merkte dat ik wat onzeker werd, ik had ook de naald er niet helemaal ingezet merkte ik bij het terug trekken.Daar werd ik ook weer onzeker van omdat je de naald er 5sec na het leegspuiten erin moet houden omdat er wel eens een restje in de naald kan blijven zitten. Ik kreeg twijfel of erg veel kwaad kon dat ik de naald er dus niet helemaal in had gedaan.Probeer dit maar uit mijn hoofd te zetten. Gekke plek hoor in je bovenbeen.Voelt tegenstrijdig omdat je eirestokken daar dus totaal niet zitten hihi. Gaat het wel vaker doen op deze gebieden want ik wil geen littekenschijven op mn buik.
Afwachten tot maandag dus.

1e cyclus met Puregon, 1e controle

Half november 2015.Nou dan verwacht je toch bij een 1e controle waarbij de patient voor het eerst spuit dat er zo ie zo gevraagd wordt hoe het gaat en of ik ergens tegenaan loop. Nix nada noppes van dit. Liggen mijn verwachtingen dan tehoog ofzo? Is er bij jullie wel wat gevraagd? Het was toen dag 10 en er was nauwelijks iets gegroeid. Ik vroeg of dit 'normaal'was met 50 eenheden waarop de gyn heel droog antwoorden; nee, eigenlijk niet. Toen gingen bij mij dus de alarmbellen af. Is het dan niet verstandig dat ik omhoogga met mijn dosis? Ja dat kan je doen zei ze. Kan je doen?! Wat is dit nu weer voor antwoord. Heeft ze dan echt niet door hoe ze overkomt? Ik vroeg ter bevestiging of ik vandaag nog de extra 25 erbij kon doen of dat ik dit beter vanaf morgen kon doen omdtsa het nauwkeurig gezet moet worden. Ja, doen maar hoor met 25 erbij. Is dat dus niet erg als ik dit vandaag nog doe en morgen mn normale tijdsstip aanhoudt? Nee hoor, doe maar en dan zien we maandag wel verder. Tja ik snap er niets van hoor, die nauwkeurigheid is dan opeens niet meer zo belangrijk ofzo?Kijk ik wil graag zwanger worden dus ik houdt alles (te overdreven) in de gaten dus ik ben vrij scherp als ik bij de controle ben. Natuurlijk stel ik voor om de dosis te verhogen als het allang grotere follikels hadden moeten zijn, maar ik wil het wel juist doen. Dus ik heb die dag nog maar extra 25 gezet en dus vanaf de volgende dag 75eenheden.Tot over 3 dagen dus, dan zien we bij de controle wel verder.Mijn vriend was werken dus toen ik hem het hele verhaal appte was hij ook best een beetje pissig en teleurgesteld dat het weer op deze manier is gegaan. Alles voelt zo onproffesioneel en als 'lekker boeiend'. We hebben het er vaker over gehad maar nu eindigen we is app gesprek weer met: het is dat we zo in een uithoek van het land zitten. Het is gewoon niet te doen als je om de 2 a 3 dagen terug moet voor controle. Wat moet je zeggen op je werk en hoelang gaat je baas het pikken.

In de mallemolen....

November 2015
Ik weet niet zo goed hoe en waar ik moet beginnen maar ik ben al een aardig tijdje bezig om zwanger te worden. Voordat ik met de Puregon startte heb ik jaren gekleden al een poging gedaan om zwanger te worden. Zal nu zo'n 8 jaar geleden zijn...... Ik zat toen in een andere relatie; getrouwd. Ik was al een tijdje met de pil gestopt maar er gebeurde maar niets, zelfs geen menstruatie. Op den duur doorverwezen naar de Gyn. Alles werd natuurlijk eerst bekeken met een inwendige echo maar deze wees niets uit. Dus starten met een week Primoluut om de bloeding op te wekken en clomid 50mg 3x daags 1 pil. Vanaf cyclusdag 12 (dag 1 is de 1e dag van de menstruatie) om de 3 dagen een inwendige echo. Echt geen pretje....je voelt je daar zo kwetsbaar. Om het in een notendop te vertellen; het werkte allemaal niet waardoor ik op den duur mocht starten met 150mg Clomid. Ook kreeg ik soms Primoluut omdat de Clomid de ene maand wel pakte en de andere keer was ik weer resistent. En met pakte bedoel ik dat ik soms dus wel groeide eitjes had en de andere keer groeide er dus niets. Ook was het bij mij soms zo ik dan weer geen genoeg Progest had aangemaakt. Dus dan heb je geen bewezen eisprong. Zo heb ik bijna een jaar doorgesukkeld.

De gynaecologen konden er niet veel mee, ik kreeg steeds hetzelfde te horen; dit kan mevrouw, het komt niet vaak voor maar helaas gebeurt  het wel eens dat het niet altijd pakt. Laten we nogmaals dezelfde hoeveelheid proberen en zien wat er gebeurt. Of; laten we over 2 dagen weer afspreken en dan zien we wel. Da’s leuk om de 2 of 3 dagen terug maar ze vergeten geloof ik dat je dus steeds een andere gyn hebt als je pech hebt … Afijn ik ben gestopt met deze behandeling omdat mijn ex man en ik uit elkaar gingen. Het was wel fijn om die break ervan te hebben maar je blijft je ongerust erover voelen en natuurlijk bklijf je met 1001 vragen zitten. Daarnaast de zorg; hoe vertel ik dit aan mijn nieuwe partner…..

In 2009 leerde ik mijn huidige partner kennen. Omdat ik toch maar weer terug aan de pil was gegaan (op advies van de gyn want tja je weet maar nooit wat er opeens kan gebeuren want er is immers niets medisch aangetoond) moest ik dus eerst weer ontpillen. Helaas gebeurde er weer niets dus ik mocht gelukkig na 4 mnd al naar de gyn terug. Oud dossiers erbij gepakt en ik mocht opnieuw beginnen met de Primoluut en 150 mg Clomid.  De eerste cyclus begint gelijk goed, mooi groeiende follikels en ik lag helemaal op schema. Ik werd na de zoveelste inwendige echo naar huis gestuurd met huiswerk: klussen. Wij super blij natuurlijk. Maar helaas een teleurstelling. Zo is dit een maand of 3 doorgegaan met maar bij 1 cyclus een bloedtest om te zien of ik wel voldoende Progestogon  had aangemaakt.

Uit de test bleek dat ik wel genoeg had aangemaakt maar helaas werd ik al vrij snel na mn eisprong ongesteld. De cyclus daarop groeide er gen 1 follikel, dit terwijl ik de 1^e 3mnd dus wel follikels had. Ik kreeg weer hetzelfde verhaal als toen te horen; kan gebeuren, we hebben er geen verklaring voor, nee komt niet vaak voor, we gaan het nog 1 keer proberen. Gelukkig sloeg het de 2 cyclussen daarna wel aan maar ik kreeg geen bloedtest om mijn Progestogon te meten. Kreeg ook te horen dat mijn follikels wel traag groeide en snel plopte maar dat we in ieder geval op de goede weg zaten. Iedere cyclus warbij ik wel goede follikels had kluste we braaf op de huiswerkdagen en ook op de meest 5 vruchtbare dagen. Deze zijn trouwens niet (of nauwelijks) te testen bij iemand die aan de hormoonbehandelingen zit. Daar kwam ikzelf achter. Ik heb zo vaak eisprongtesters gekocht en uit de tests bleek dat ik deze dus steeds niet had. Dus ik heb tijdens een zoveelste inwendige echo onderzoek maar eens gevraagd hoe dit zat. Wat bleek, omdat ik die pillen slik pakt zo’n test dus niet of zelden. Leuk  dat ze dit ff van te voren zeggen tegen je.
We zouden nog 1 cyclus afwachten en als er dan een follikel zou groeien en deze zou rond de 18mm zijn dan zou ik een Pregnyl injectie krijgen. Nog nooit van gehoord. De gyn legde me uit dat dit regelmatig wordt gegeven om de follikel nog een laatste zetje te geven. Nou daar had ik alleen nog maar over gelezen maar waarom is dit nooit eerder bij mij gezet. In ieder geval bij de cyclussen dat ik dus wel een groeiende follikel had?!?! Weer het standaard(ik hou mn hand boven mn collega’s antwoord) antwoord; dat beslist degenen die het beleid erover voeren. Ja, maar als ik dus steeds een ander gyn heb hoe krijg ik degene die het beleid voert hier dan over te spreken?Moet de gyn dit dan niet doorgeven aan diegene. Nou mevrouw, de gyn die u op dat moment behandelde had dit anders heus wel doorgegeven als daar een reden toe was. Nou daar zit je dan als patiënt. Uitgekletst. Maar omdat je graag een kindje wilt en je weet dat je afhankelijk ben van hen houdt je maar je mond (ik dan).
Dus ik kreeg voor het eerst een Pregnyl injectie nadat mijn follikel braaf 18mm was. Ik kon dit ophalen bij de apotheek van het ziekenhuis. Zij bellen mij voor een afspraak te maken om deze bij hun op te halen. Door de ervaring weet ik dat dit de volgende dag of aan het eind van de dag bij de apotheek geleverd wordt dus dan kan je diezelfde dag of een dag later dus weer terug naar het ziekenhuis. Nu vraag ik me af; gaat dit bij andere ook zo of alleen bij mijn ziekenhuis?!
Bij de apotheek kreeg ik het goedje mee en na de krabbel zeiden ze; wel koel vervoeren en bewaren hé. Pardon zei ik. Het moet koel bewaard worden en alleen 10 min voor gebruik uit de koelkast halen. Ik zei dat ik nog nooit dit heb gehad en hiervan dus niet op de hoogte was en dus 20mn naar huis moet fietsen. En daarnaast dat ik niet eens wat ik ermee moet doen omdat dit de 1ex is. Van de apotheek zeiden ze dat ze verder geen instructies van de dokter hebben gehad en dat ik dus zelf maar contact moet opnemen met de gyn. Ik denk dan; had de gyn dit zelf niet bij mij moeten aankaarten omdat hij wist dat dit de 1^e keer was?! Nogmaals; ben ik de enige bij wie dit zo gaat of zijn er nog meer ziekenhuizen die dit op deze manier doen?
Met een geïrriteerd hoofd stap ik op de fiets naar huis, ben ergens blij dat ik zolang onderweg ben.
Eenmaal thuis direct gebeld en na veel heen en weer gedoe zeiden ze dat ik maar naar de huisarts moest gaan omdat er op de poli geen tijd meer voor was….Ik bellen naar de huisarts. Daar hadden ze er nog nooit van gehoord dat een huisarts dit moest zetten maar gelukkig kon ik terecht. De aller leukste aan dit verhaal is dus dat je van de gyn de datum krijgt dat de Pregnyl gezet moet worden en dat je daar dus niet van af moet wijken. Je snapt best dat ik nogal gestrest bij de huisarts zat.
Helaas had het niet het juiste effect want ik werd vlak na de eisprong ongesteld. Ook de cyclus daarna was ik niet zwanger.

Heden.
Bij de volgende cyclus (Okt 2015) bleek de Clomid weer eens niet te werken. Ik kon pas op dag 16 op controle omdat ik op vakantie was. De follikel had rond de 15mm moeten zijn maar er was helemaal niet gegroeid. Voor de eerste keer werd me uitgelegd wat daarna de stap zou zijn. Puregon injecties voor ruim een week en om de 2dagen op controle. Gelukkig was mijn vriend erbij zodat ik niet het helemaal zelf aan hem moest uitleggen. We zouden er thuis over praten en dan een paar dagen later terugkomen bij de gyn als we deze stap zouden zetten. Mijn vriend zag het niet helemaal zitten want hij vindt de inwendige echo controle al heel erg vervelend. Vanwege zijn werk kan hij er niet altijd bij zijn maar het liefst gaat hij ook niet mee. Hij krijgt het maar niet uit zijn hoofd dat er zo vaak een ander steeds mij daar te onderzoeken is. Hij vindt het echt heel naar en de controles zijn nu al op regelmatige basis waarbij we toch steeds teleurgesteld of verward naar buiten stapte. Bij deze injecties moet je vanaf dag 3 van de cyclus dus 1x daags spuiten en dan vanaf dag 10 van de cyclus om de 2 dagen op controle komen. We hadden het er nu al zo vaak over en het was nu al zo plannen om de echo’s heen dus hij is bang dat het nog meer ons leven gaat bepalen en dat het straks allemaal om gepland klussen draait.
Zelf zie ik niet zo op tegen het spuiten. Ik ben niet bang voor naalden en ik heb zoiets van Diabetici moeten zichzelf ook spuiten dus waarom zou ik dit niet kunnen. Als ik dit wil dan moet ik dit voor lief nemen. We weten niet wat voor effect het op ons heeft als we dit niet proberen. Het is niet zo dat ik mijn vriend heb moeten overhalen maar eerde gerust heb moeten stellen. Hij is vooral bang voor het onbekende (wat hij normaal niet heeft) en had gewoon veel zorgen over ons. Hij wilt niet dat onze relatie er onder lijdt. Volgens hem kan ik met de Clomid kuur al behoorlijk opvliegerig zijn en ook meerder dagen achter elkaar. Logisch dat hij hier bang voor is en dit heb ik ook maar ja, misschien komt het omdat ik een vrouw ben en het gevoel dan toch nog niet zegt te willen stoppen. Zolang ik dit niet voel, onze relatie niet onder hoge druk komt te staan en ik mezelf nog herken wil ik doorgaan.
En misschien heel naïef maar ik heb er nu een beter over dan bij de Clomid. Niet alleen omdat je nu veel meer zekerheid hebt dat er follikels groeien. Ik weet niet, een soort onderbuik gevoel.
Natuurlijk zitten er serieuze nadelen aan de Puregon ten opzichte van Clomid waar je wel over na moet denken. Er is mij uitgelegd dat je zo vaak voor een inwendige echo moet komen omdat ze eerst de juiste dosis moeten vaststellen. Dit is per vrouw verschillend. Onder de mom: iedereen reageert anders erop. Dit doen ze omdat je met Puregon heel gevoel bent voor overstimulatie. Bij meer dan 3follikels (of 2 als de patiënt dit zelf wilt) gaan ze niet verder met de behandeling. Ze stoppen dan met injecties en je mag dan niet meer klussen. Alleen met de zekerheid van een condoom. Dit omdat het anders gevaar zou kunnen opleven voor de vrouw maar ook voor de follikels. Daarom beginnen ze met een lage dosis want opvoeren kan altijd, minderen niet. Kans op een meerling is dus ontzettend groot. Dit is ook gelijk de reden waarom je dus zo vaak langs moet komen omdat de dosis dus langzaam aangepast moet worden. Een ander nadeel is dat de vrouw 1x daags zichzelf de injectie moet geven. Dit moet wel steeds op hetzelfde tijdstip gebeuren. Deze injectie moet ook koel bewaard worden, je moet zelf de hoeveelheid ampullen in de gaten houden en deze zelf bijbestellen. Je moet op diverse plekken onder je navel injecteren om beursheid en overgevoeligheid te voorkomen maar de plek waar geïnjecteerd is kan alsnog geïrriteerd raken of pijn gaan doen. Bijwerkingen, naast de gebruikelijke hormonale stemmingswisselingen, kunnen zijn; hoofdpijn, vocht vast houden, gewichtstoename, gevoelige borsten, verhoogde bloeddruk, buikpijn, trombose, misselijk of diaree
Als je wel doorgaat met 1 tot 3 follikels dan krijg je weer bij 18mm de Pregnyl injectie. Er is mij verteld dat ik vanaf dag 3 van de cyclus dus mijn 1^e spuit moet zetten en dat dit van een week tot 14dagen kan duren. Ligt er dus aan hoeveel dosis je lichaam nodig heeft. Op dag 10 terug voor de 1^e inwendige echo. Deze echo kan iedere gyn uitvoeren (nadeel) net als bij de Clomid omdat al deze gynaecologen op de hoogte zijn van het protocol en als er echt wat belangrijks(?!) besloten moet worden word dit overlegd met degene die het beleid bepaalt.

Ik kreeg uiteraard eerst weer de Primoluut kuur van een week. 3x daags 1 pil. 3 dagen daarna menstruatie (Nov 2016). Op de 3^e dag had ik een afspraak voor Puregon instructie. Dan verwacht je iemand die ten eerste vaker op deze poli werkt en ten tweede iemand die weet wat de procedure van deze injecties zijn. Helaas was dit bij mijn instructie dus niet het geval. Ze was niet op de hoogte van het feit dat ik dus voor de 1^e keer kwam. Ze vertelde al direct dat ze nauwelijks op deze afdeling staat. Ze wist niet dat ik een oefen pen mee naar huis had gekregen zodat ik alvast een beetje wist waarom het ging. Ze wist niet dat ik nu alleen de Puregon moest en dus niet de Pregnyl. Ze wist niet dat ik vandaag de 1^e injectie ook echt moest zetten omdat dit dag 3 was. Ze wist niet of het invloed had dat ik het nu in de middag zet en dan vanaf de volgende dag de injecties in de avond zet. Daar heeft ze eerst een collega voor geroepen maar die durfde niets met zekerheid te zeggen dus heeft ze daarna de dienstdoende gyn gebeld voor uitleg en hoelang ik dit dan moest spuiten.
Nou, toen moest zij mij dus leren hoe de injectiepen werkte en hoe je dit moet gebruiken.
Ben ik de enige met deze ervaring over de instructie van de pen? Mijn vriend was er ook bij en ik voelde hem zwaar geïrriteerd raken. Ik ook natuurlijk maar ik probeerde me rustig te houden omdat ik mijzelf nog moest prikken. Ik dacht dan kan ik zodra ik weet hoe het moet altijd nog klagen hierover. Gelukkig wist ze dan wel hoe de pen werkte en hoe ik deze moest gebruiken. Dit deed ze gelukkig wel heel zorgvuldig en rustig zodat ik haar goed kon nadoen. De eerste keer prikken hebben we samen gedaan. Dit ging in 1 keer goed, ik had geen aarzeling. Mijn vriend sloeg ook gelijk om en vergat dat hij geïrriteerd door de verpleegkundige was. Hij pakte me gelijk vast en zei dat hij super trots op me was en dat dit me gewoon zou lukken. Dit gaf echt een fijn gevoel, voelde me heel gesteund. Omdat hij zo duidelijk zei dat hij trots op me was werd ik dat eigenlijk ook op mijzelf.
Eenmaal thuis bespraken we hoe achterlijk we nu weer geholpen zijn en we vroeg ons series af of dit nu aan het ziekenhuis lag of dat iedereen die met deze fase bezig is zo onprofessioneel behandeld wordt. Ze geven je totaal niet het gevoel dat je bij hun in goede handen bent, dat je hun in vertrouwen kan nemen en dat ze je gaan begeleiden. Het is maar goed dat we zelf goed opgelet hebben bij de gyn want anders had je gewoon gedaan wat zij zei, dit terwijl dit hele cruciale beslissingen zijn. Mijn lief had ook gezegd dat hij het niet erg vond als ik graag wilde dat hij er steeds bij zou zitten of als ik het de injectie niet zelf durfde te zetten dat hij dit dan graag voor me wilde doen. Hoe lief is dat. Ik heb me altijd wel gesteund gevoeld maar hij was tot nu toe (in mijn ogen) voornamelijk bezig met de nadelen en dit voelde ontzettend goed. Ik voelde mijn zelfvertrouwen hierdoor echt groeien en voelde echt dat we deze fase samen zouden aanpakken.

Dag 4 van de cyclus moest ik dus zelf injecteren. Ik wist dat ik dit kon maar toch was ik best een beetje zenuwachtig, vooral omdat ik alleen thuis was. Maar ik wilde hoe dan ook mijn lief een berichtje sturen met daarin dat alles goed gegaan was, dat ik de procedure nog wist, het zelf prikken zonder grote aarzeling ging en ik ook ik geen pijn had. Dus daadkrachtig pakte ik mijn spulletjes uit de koelkast en deed mijn shirt omhoog. Dop eraf, naald erop, op de juiste eenheden zetten, kloppen totdat er een druppel aan de naald zit, rolletje onder mn navel pakken, naald erin, pen indrukken, 5 seconden wachten en de naald eruit halen. Tadaaaaaaa! Wauw helemaal zonder aarzelen zelf gezet. Waar is het publiek als je ze nodig hebt hihi. De prik deed ook niet echt pijn. Je voelt natuurlijk wel wat maar voor mij is het niet iets waas ik tegenop ga zien. Dit is voor mij goed te doen. Vervolgens deed ik de naald eraf en stopte deze in het speciale naaldenbakje. Legde alvast voor de volgende dag een naald klaar en legde de pen weer teug in de koelkast. Ik besloot direct een leuk doosje hiervoor te kopen. Trots belde ik mijn mannetje en ja hoor ook hij vond het weer super knap van me. Als beloning en stimulans (en omdat het gewoon leuk is) hebben we afgesproken dat ik steeds een kusje op de plek van de injectie krijg.

Dag 5 en 6 gingen ook erg goed. Tot nu toe ervaar ik ook (nog) geen pijn of krijg ik blauwe plekken. Over een paar dagen is het dag 10 en dan zien we of het al effect heeft.

Tot dan.