Laatste cyclusweek.

Sprankje hoop…..
Cyclusdag 25, donderdag. Rechts niets veel verandering te zien, druiventrosje met kleine follikels. Gyn F moest wel weer even op mijn buik duwen omdat mijn eileiders lastig in beeld kwam, auw.
Links…tadaaaa daar is ie dan! 1 follikel is boven de 13m en dat betekent dat deze dus nu officieel een kans maakt zegt gyn F tegen ons. Volgens haar is het zo dat als een follikel boven de 12mm zit dat je er vanuit kan gaan dat deze gaat doorzetten, weer wat geleerd. Ik kijk mijn mannetje aan en ook hij kijkt opgewekt. Zaterdag terug en met een beetje geluk zondag of maandag Pregnyl spuiten.
Terugkopend naar de auto pakt mannetje mijn vast en krijg ik een dikke kus van hem. Nou dan gaan we van het weekend maar vaak romantisch doen hé, zegt hij met een ondeugende blik tegen me……

PCOS
Tussen neus en lippen door zei gyn N ineens; Dat zien we wel vaker bij vrouwen met PSOC. En vervolgende zijn verhaal. Dit is de eerste keer dat ik dit labeltje krijg. In al die jaren heeft nog geen 1 gyn dit tegen mij gezegd, dat ik bij deze doelgroep vrouwen hoor. Na inmiddels ook veel gelezen te hebben over stoornissen in de cyclus was ik er al achter gekomen dat ik daarbij hoorde maar het is me nog nooit gezegd. Nu vat ik dit tussen-neus-en-lippen-door-momentje niet echt op als hierbij krijgt u de diagnose. Misschien dat de gyn denkt dat ik dit wel al wist uit mijzelf of dat een andere gyn dit wel al eens gezegd heeft. Of hij denkt misschien; ja duh, wat dacht u dan dat u had. Ik heb er maar niets over gezegd dat ik dit nog nooit te horen heb gekregen om een welles nietes spelletje te voorkomen. Hieronder een korte uitleg van Wikipedia over PCOS:
Polycysteus-ovariumsyndroom^[1] (PCOS ^[1]) of syndroom van Stein-Leventhal^[1] is een aantal samenhangende afwijkingen, waarbij vaak (kleine) cysten in de eierstokken aanwezig zijn. De afwijkingen worden waarschijnlijk veroorzaakt door, en/of gaan gepaard met hormonale afwijkingen. Hierdoor ontwikkelen zich in de eierstokken (ovarium) meerdere (poly) cystes. De eicellen groeien niet of onregelmatig, waardoor er geen of onregelmatig een eisprongoptreedt en vrouwen onregelmatig of niet menstrueren. Doordat de eisprong onregelmatig of geheel niet plaatsvindt zijn deze vrouwen verminderd vruchtbaar. Een hormoonbehandeling kan dit verhelpen.

Onder symptomen herken ik mezelf wel een beetje maar een herkenbaar en veel voorkomend iets wat ik juist niet heb zijn de cysten. Nog nooit gehad.

Zaterdag bleek de follikel wel gegroeid te zijn maar nog niet wat we verwacht hadden. Domper. Nog even doorgaan met spuiten en maandag terug. Onzeker en teleurgesteld loop ik terug naar de auto. Zal vast weer eens mis gaan, spookt er door mijn gedachten.
Maandag keerde onze glimlach terug! Ja hoor het is zover, de volgende dag mag ik Pregnyl; spuiten om de eisprong op te wekken. Heel eerlijk heb ik 2 kansen, 2 grote follikels! Maar, zei gyn F, gezien het feit dat je al op leeftijd bent (pardon ik ben 33!?!) denk ik niet dat de kans heel groot is dat er 2 bevrucht kunnen raken. Die dag was ik vrij zenuwachtig voor het zetten van de Pregnyl gezien mijn klungeligheid van de 1^e keer. Na een paar keer diep zuchten is alles volgens het stappenplan van Google gegaan. Ik ben blij dat ik achter zo’n ampulbreker ben gegaan.
Vriendjelief en ik zijn redelijk veel bezig met de aankomende eisprong, we giechelen er wat stiekem om en maken van die grapjes die alleen wij 2-en snappen. Eigenlijk direct vanaf de dag van mijn eisprong krijg ik weer de bekende (menstruatie) steken in de onderbuik. Als ik heel eerlijk ben word ik vrij onzeker over die steken.

Onzekerheid van mijn mannetje

Half januari. Cyclusdag 23
Ik heb het al een paar keer gehad over de 2 gynaecologen die het beleid bepalen over de vruchtbaarheidsbehandelingen. Het is makkelijker om hen voortaan gyn F en gyn N te noemen.
Zoals afgesproken is er na deze echo besloten op te hogen naar 116EH omdat er geen verandering te zien was. Mijn mannetje was deze keer ook mee. Na het bezoek zei in de auto ineens: wat doe ik daar eigenlijk, waarom ga ik eigenlijk mee. Je hebt toch niets aan me, ik zit daar maar en heb niets te zeggen want ik zit me toch alleen maar op te vreten. Iedere keer hoor ik de gynaecologen iets anders zeggen. Nu zegt gyn N opeens dat het van belang is dat je voortaan zoveel mogelijk bij gyn F of bij hem moet komen voor de contoles om de continuïteit te handhaven. Totdat je een afspraak moet maken en zij zijn er op die dag niet, dan krijg je te horen dat iedereen de follikelecho kan uitvoeren en dat ze allemaal de stappen weten. Ook zeg hij dat je bij de volgende cyclus toch gewoon een tandje lager moet beginnen dan waar je nu geëindigd bent maar ik kan me herinneren dat hij eerder heeft gezegd dat het voor jou misschien verstandig is om te beginnen waar je bent geëindigd. De ene zegt dat het belangrijk is om te zorgen dat je een normale lengte cyclus krijgt maar gyn N zegt dat het niet uitmaakt zolang je uiteindelijk maar een eisprong krijgt. Ze zeggen iedere keer iets anders waardoor ze mij het gevoel geven dat ze geen flauw idee hebben wat ze doen.
Zo, mannetje van me, dat moest er geloof ik even uit. Voordat hij weg wilde rijden pakte ik hem even vast. Kijk me eens aan lief. Ik vind het heel fijn dat je er bent. Je hoeft van mij heus niet altijd mee dat weet je (los vh feit dat hij lastig weg kan van zijn werk) maar je aanwezigheid is erg fijn. Dat helpt mij erg schatje. Ook al zeg je niets ik voel dat ik dan niet alleen ben, voelt op de 1 of andere manier sterker. Ik vind het alleen jammer dat ik wel steeds je irritatie voel als we daar zijn. Ik snap het maar je zult dit toch wat meer los moeten laten. Ik spui ook en ik irriteer me ook maar ik heb het wel een soort van geaccepteerd dat dit gezeur en nu even is. Iedere keer als ik op controle moet houd ik in mijn achterhoofd rekening hiermee. Ik probeer het niet mijn motivatie ed. te laten beïnvloeden. We moeten het hier gewoon nog even mee doen totdat Rotterdam zijn opinie geeft. En klopt het allemaal wel wat ze doen dan moeten deze onprofessionele houding van hun dan maar voor lief nemen want het gaat er uiteindelijk om dat de behandeling juist is en dat het dus gaat werken. Dat weet ik ook wel zegt hij, maar ik vind het gewoon ook zo vreselijk dat er zo met mijn vrouwtje omgegaan wordt. Ik vind het niet leuk dat jij daar iedere keer zo moet liggen en dat ze op die manier aan mijn vrouwtje zitten. Heel lief dat ze zo denk lieve schat en ik ben blij dat je het zegt. Ik vind het fijn als je mee bent en je steunt me heus wel op die manier maar ik wil niet dat je je steeds onprettig gaat voelen. Je moet maar meegaan als jij je daar prettig bij voelt en klaar voor bent zodat je die controles en mij als je vrouwtje een beetje kan scheiden. Maar ik wil niet dat jij je nutteloos voelt als je wel weer een keer meegaat, ik voel dat je bij me bent en dat is fijn.
Dikke kus mannetje.

Januari 2016

De eerste follikelecho’s van het jaar, ja meervoud want ik heb er inmiddels alweer 2 in dit nieuwe jaar opzitten. In mijn vorige blog vroeg ik me af hoe ik het nieuwe jaar in zou gaan, nou daar is een antwoord op gekomen. Spuitend. Ik zit nog steeds op de 100EH en moest om de 2 dagen terug voor een echo, direct na de kerst en direct na oud en nieuw. Ik heb zowel aan de linkerkant als de rechterkant van mijn eileiders weer druiventrosjes hangen, veel te veel. Naast het feit dat dit niet de bedoeling is, zijn de follikels ook nog eens te klein. Inmiddels zit ik op dag 19 en is er eindelijk een follikel een beetje aan het groeien. Nog niet de verwachte groeispurt die ik tijdens mijn vorige cyclus met de 100EH had en daarom heeft de gyn in de mijn dossier het advies geplaatst voor 125EH of overstappen naar Menopur. Ik moet maandag weer op controle (dag 21) en dan heb ik de gyn die het beleid bepaalt en ik hoop zo dat ik over mag stappen naar Menopur. Waarom? Omdat dit geen kunstmatig middel is, het hormoon wordt gehaald uit de urine van zwangere vrouwen ( Moeders Voor Moeders) en ik heb daar een goed gevoel bij. Natuurlijk zijn er succes verhalen met Puregon maar bij mij is het steeds een onoverzichtelijk zooitje in mijn eileiders, ik reageer gewoon te heftig erop. Daarnaast heb ik ook geen zin in weer een cyclus van zoveel dagen. Voel me net een proef persoon.
Maandag. Kan ik eigenlijk heel kort over zijn; nog steeds niet veel activiteit. Dosis wordt verhoogd naar 108 en ik krijg geen Menopur omdat de gyn vindt dat dit een te ouderwets middel is en je niet weet of de kwaliteit iedere keer goed is omdat het een natuurlijk product is. Een chemisch product kan je zo maken dat de kwaliteit gelijk blijft is en als je bij Menopur niet reageert, weet je niet of dit door je lichaam komt of omdat de kwaliteit van het product slecht is. De ene keer kan je dus wel reageren en de andere keer niet. Het is te onzeker zegt hij. Ik denk dan; tja, deze reactie heb ik op Clomid en nu dus ook op Puregon dus wat kan het kwaad…. De gyn gaat mij dit niet voorschrijven tenzij Rotterdam anders bepaald. Dat was mijn korte controle. Oh ja, en natuurlijk donderdag weer terug.
Donderdag. Ook weer een heel kort bezoekje. Qua activiteit hetzelfde als maandag, nihil dus. Advies, zelfde eenheden en de maandag weer terug. Als er dan nog hetzelfde is dan wordt de dosis verhoogd naar 116EH.Wat wel bijzonder was, was mijn gesprek met een man in de wachtkamer. Hij was opa van bijna 3 kleinkindjes, zijn dochter is nu zwanger van de 3^e. Zij moest hier zijn voor controle en hij paste even op haar dochtertje. Hij begon dit spontaan tegen mij te vertellen terwijl hij aan de overkant van de ruimte zat en het eigenlijk ook wel vrij vol zat. Zonder aanleiding begon hij te vertellen dat zijn dochter problemen had met zwanger worden en omdat het hier niet lukte is zij naar Rotterdam gegaan. Daar is het met 2 kinderen bij de eerste behandeling gelukt, van de 3^e is zij spontaan zwanger geworden! Ik heb aandachtig zitten luisteren en maar was tegelijk ook met stomheid geslagen. Vond het toch best bizar dat deze meneer uit het niets dit toch best persoonlijke verhaal met mij deelde. Ik heb hem helemaal niets verteld over mijn situatie.
Mijn vriend hoort alles gewoon aan en knikt een beetje tussendoor. Niet uit desinteresse maar dit is gewoon hoe hij doet als ik een heel verhaal vertel. Van ons 2-en ben ik de kletser, op alle gebieden dus als hij op alles verbaal zou reageren dan zijn we samen nog wel even bezig. Ik heb hem de afgelopen tijd niet gevraagd hoe hij erover denkt dat ik nauwelijks reactie heb terwijl de follikels bij 100EH opeens wel groeide. Ik weet dat hij het vervelend vind voor mij en dat hij aftelt tot Rotterdam. Het zit heus wel in zijn hoofd maar hij wil zich er niet door laten leiden en daarom benoemd hij dingen niet zo vaak of komt niet zo vaak op dingen terug. Dit helpt mij wel want deze manier blijf ik er niet in hangen. Door hem krijg ik het gevoel dat alles gewoon doorgaat en dat ik van de rest moet genieten.