Controle's controle's en tussendoor een beetje diepgang.

Op mijn 1e follikelcontrole begon de gyn weer over mijn 2nd opinie aanvraag, zoals ik al had verwacht. Schijnbaar wilde hij alleen nogmaals zijn standpunt in het kort duidelijk maken en werd het gelukkig geen heel verhaal. Ik zeg gelukkig maar niet zo zeer alleen voor mij maar anders kon het wel eens een ander consult worden want dit is de laatste keer dat ik beleefd mijn mond dichthoud. Als ik mijzelf nu nog 1x moet verdedigen waarom ik een second opinie wil zal ik hun de ongecensureerde versie geven van mijn reden. Sorry dat ik hier zo over spui maar het schrijven hierover helpt me met het uiten van mijn frustraties, vragen en verwerking. Ik wil er niet de nadruk opleggen en dus alleen maar negatief schrijven maar sinds ik hiermee begonnen ben heb ik nog helemaal niet het gevoel gehad dat ik goede handen ben (los van het feit of ik zwanger wordt ja of nee) en heb ik helaas ook dus nog niet zoveel positieve ervaringen gehad. Ik wil niemand angstig maken voor de behandeling en ik snap dat het misschien fijner is om te lezen waarbij men niet zo ingaat op wat tegen zit maar helaas is dit mijn realiteit en mijn gevoel en zo kan het dus ook gaan.
Ik schrijf dit blog als uitlaatklep en als een soort van nawerk voor later of ik nu zwanger wordt of niet. Namelijk ook het teruglezen ervan helpt mij en ook mijn vriend dus vind ik het belangrijk dat ik opschrijf hoe ik me voelde, hoe ik dacht en wat ik meemaakte. Natuurlijk zal er ook best een stuk emotionele reactie zijn want je vecht, hoopt en je wenst iedere dag op een goede werking, ontwikkelingen en uitkomst, neemt het je eigen lichaam kwalijk dat het zo stom doet en waarom je niet gewoon 'normaal' bent en daarnaast de extra hormonen die je dagelijks ingespoten krijgt. Ook hoop ik van mijn verhaal te leren. Misschien minder fel op dingen reageren, niet ieder detail op te schrijven en dus te onthouden, situaties eerder loslaten en misschien ook wel mezelf het minder kwalijk nemen dat mijn lichaam faalt. Ook niet te vergeten mijn mannetje. Ik hoop dat ik hem hiermee toch ook op de een of andere manier steun, hem help met verwerken en/of begrijpen.

Pffff, deze blog is er heel anders uit gaan zien dan dat ik dacht.

Terug naar het onderwerp. Eind december, 3 dagen voor kerst. Ik ben dus weer gestart met de 90 EH en op de echo bleek er helaas weer weinig ontwikkeling te zien. Zondag terug voor controle.
Ook zondag bleek er geen verandering in te zitten. De gyn vond het vreemd dat ik niet ben gestart met de hoeveelheid waarmee ik ben geëindigd. Toen ik zei dat de gyn die het beleid bepaald had gezegd dat de nieuwe cyclus begint met 1 EH lager dan waarmee je bent geëindigd om overstimulatie te voorkomen. Ze keek me aan alsof ze daarvan nog nooit had gehoord. Hoe dan ook moet ik ophogen naar 100EH (daar ben ik de vorige keer dus gestopt) en dinsdag terug. Tijdens deze controle zit ik op cyclusdag 13. Ben benieuwd hoe ik het nieuwe jaar inga, met Pregnyl of spuitend.

En toen........

Mijn pijnlijke blauwe Pregnyl plek is na 2 dagen gelukkig minder gevoelig geworden en in kleur veranderd is van een blauwe plek naar een klein licht verkleurd plekje. De afgelopen dagen heb ik er van dat kneuzing en stotencrème opgesmeerd en dat heeft denk ik dus wel geholpen.
Ik heb me wel allerlei dingen in mijn hoofd gehaald over waarom het zo’n rode schijf werd. Van; komt vast door de dikte vd naald en de werking is vast verminderd geworden door dit gestuntel, tot; als ik gestoken wordt krijg ik ook een schijf van gif onder mijn huid dus nu is het vast zo dat de naald toch niet diep genoeg zag en dat de Pregnyl onder mijn huid is blijven zitten.  Werd  er dus erg onzeker van.

Vanaf mijn eisprong (zondag) heb ik aan 1 stuk door last van mijn onderbuik gehad, tot aan de dag dat mijn menstruatie begon, precies 8 dagen later…….
Het heeft dus geen 2 wkn geduurd zoals meestal gebruikelijk is. Nu kwam ik daar met mijn eerdere ‘goede’ cyclussen ook niet aan, meestal rond de 10 of 11 dgn, maar zo vroeg had ik geen rekening mee gehouden. En het gekke is, is dat ik die avond en die nacht daarvoor dus geen last van mijn onderbuik had. Een gelukje is nog dat het in de ochtend gebeurde en dus niet midden in de nacht want dan had ik toch niet meer kunnen slapen, of nog erger; op je werk ofzo.
Mijn mannetje heeft me even vastgepakt en zonder woorden hebben we daar gewoon even een minuutje gestaan. Natuurlijk baal ik ontzettend. Hoe mooi was het geweest als wij saampjes geweten hadden dat we met kerst nog een extraatje bij ons hadden.
Omdat het nog nu eerder is gekomen heb ik toch ook wel een beetje zorgen. Zorgen over dat het eitje dus niet kan blijven zitten en dus nooit een schijn van kans kan hebben op deze manier. Ik heb gelezen (welke vrouw die deze fase meemaakt doet dit niet) dat er vrouwen zijn die na de Pregnyl nog injecties krijgen zodat eitje, mits deze bevrucht is, een grote kans heeft dat het blijft zitten.
Misschien kunnen ze mij in het Erasmus MC daar meer over vertellen want in mijn ziekenhuis hoor ik daar niets over. Ja, ik heb dus een verwijsbrief gekregen voor een 2nd opinie. Toevallig had ik een gyn die het beleid bepaald over OI en hij was niet echt blij met mijn verzoek, eerder geïrriteerd en beledigd. Hij sloot af met de woorden dat ze het daar echt niet anders gaan doen dan hij want HIJ heeft daar gestudeerd dus word ik toch weer terug verwezen naar hier. Omdat ik geïrriteerd werd van zijn irritatie (snappie hem nog) reageerde ik daarop met; nou mooi toch dan hoef u zich dus nergens druk om te maken dat is het tegenovergestelde van wat u nu dus wel doet.  Het is mijn lijf en mijn gezondheid. Het is niet om u een hak te zetten maar zodat ik mezelf niet kwalijk kan nemen had ik maar….U moet begrijpen dat ik al in de 30 ben en door omstandigheden niet de mogelijkheid heb om voor meerde kinderen te gaan dus voor die ene wil ik best bevestigd krijgen dat u het goed doet en dat ik mezelf gek maak.
Het leuke eraan is (NOT) dat ik nu dus weer een fspraak heb moeten maken omdat mijn menstruatie is gekomen voor op dag 10 van de cyclus en dat ik op deze afspraak dus ook weer deze gyn heb.

Pregnyl spuiten voor de 1e keer.

Nou dat heb ik geweten hoor, niet echt een prettige ervaring mee gehad.
De picto’s en het verhaal op Google waren duidelijk, daar lag het niet aan.

Waar het wel aan lag is dat je de 2 ampullen (die van glas zijn!) met de hand moet breken (de bovenkant dan hé) maar in de beschrijving gebruiken ze een breekdingetje waarmee de ampul dus mooi gelijk afbreekt. Maar ja, met de hand lukt dat mooi gelijk breken dus niet. Het gevolg; net alsof je een bierflesje op de rand van de tafel afbreekt. Erg geraffeld dus. Tafel onder glassplinters en niet geheel onbelangrijk; er vielen dus ook glassplinters in de ampul met vloeistof. Oh jee dacht ik toen. Nou toen moest het opzuigen nog beginnen.
De 2^e ampul precies hetzelfde verhaal, wel heb ik dit eerst ik een stuk keukenrol gewikkeld omdat anders mijn vingers onder het glassnippers zitten. Vloeistof opgezogen en gespoten in de ampul met poeder. Ik ben er maar vanuit gegaan dat de naald zo dus in dat er heus niet zoveel splinters opgezogen zullen worden. Als dit opgelost is moet je het ook weer opzuigen en dan injecteren. Voor de duidelijkheid, ik heb maar 5000 eenheden en als je 10.000 hebt moet je deze stap dus 2x doen en dan pas injecteren.
Voordat ik het complete goedje opzoog met de spuit heb ik keurig van naald gewisseld want voor het mengen gebruik je een dikke en voor het daadwerkelijk injecteren een dunne. Nu komt het; Omdat de ampul dus niet mooi gelijk was afgebroken kon ik met de korte dunne naald dus niet de volledige hoeveelheid opzuigen. Er bleef dus best een aardig restje (in mijn ogen) zitten. Tja, ik heb geen verdere uitleg gehad en in de beschrijving stond daar ook niets over. Ik denk dat dit dus erg is als ik niet alles kan injecteren. Dus ik besluit de ampul dus nog een klein beetje voorzichtig een beetje verder af te breken zodat ik meer ruimte heb om tot de bodem van de ampul te komen met mn naald. Ik vergeet alleen dat ik de naald dus ook nog vast heb tijdens het breken. Je raad het al; naald gebogen met een flinke braam aan het eind! S**T! En nu? Er zit geen 2^e naaldje bij, rechtbuigen en proberen de braam eraf te krijgen lukt niet. Ik kan het restje vloeistof dus ook niet opzuigen hiermee en daarnaast zeker niet in mijn buik duwen. S##T! Waarom ben ik nu ook alleen en waarom is het nu ook zaterdag. GGRRR! Ik besluit de vloeistof die in de spuit zit terug te spuiten bij het overgebleven restje en dan maar van naald te verwisselen. Dus de dikke naald in mijn buik te zetten. Inmiddels tik dus ook de tijd door. Ik kan je vertellen dat die dikke naald echt geen pretje is om door je buik heen te duwen! Maar ja, wat voor keus had ik? Ik kan niet het goedje opdrinken ofzo. Kon ook niet iemand bellen voor advies. En dat spul moest in mijn buik. In de beschrijving staat dat de hele naald in de huid moet, nou dat heb ik met die dikke naald dus mooi niet gedaan! Ik heb hem wel langer laten zitten in mijn buik. Uiteraard bloedde het nadat de naald eruit was. Heb zelfs in de loop van de dag van pleister moeten verwisselen. De plek van het injecteren is de hele dag vrij gevoelig geweest en aan het eind van de avond zat er een mooie vuurrode schijf. Ik ben nu ruim 24uur verder en de ‘pijn’ en de rode schuif zijn er nog. De schijf is qua grootte gelijk gebleven, in de gaten houden dus.

Tjonge tjonge, heb ik weer. Natuurlijk het hele verhaal met foto’s van de ampullen, naalden en mijn buik naar mijn mannetje gestuurd. Hij probeerde me gerust te stellen door te zeggen dat ik het goed heb opgelost en dat de werking heus niet minder zal zijn.
De les hieruit; vragen om een breekdopje en een extra injecteernaaldje. Maar hopelijk is dit niet nodig als je berijpt wat ik bedoel.
Ik zal toch niet mijn 1^e kans met injecteren zelf verpruts hebben hé……

De laatste maand van het jaar.

December 2015

Vrijdag. Ik start deze maand met een bezoekje aan de gyn, even checken wat de 100 eenheden gedaan heeft. Dit keer heb de andere gyn die bepaald over het beleid. Voordat ik de stoel in ga vertel ik de gyn dat ik nog steeds veel last heb van steekjes en wat rosé kleur in mijn urine had. Ze keek een beetje met een schuin en vragend hoofd naar me, uhmm zei ze, ze zullen eens kijken dan.
100 eenheden was het hé. 

Ik vind het zo ie zo fijner als ik een vrouwelijke gyn heb (maar dat zullen de meeste wel vinden dus dat is niet zo gek) maar ze is ook veel 'zachter' met het bewegen van de inwendige echo. Mijn rechter eierstok ligt altijd een beetje verstopt en ook hierbij is ze veel voorzichtiger met duwen op mijn buik en het inwendig draaien van de echo. Als ik een mannelijke gyn heb kan ik het na het bezoekje nog wel eens even voelen in mijn buik. Helaas werken er maar 2 vrouwen in mijn ziekenhuis en hebben ze niet vaak dienst.

Terug naar de echo. Wat zien we hier, hoor ik d'r zeggen. Verbaast kijk ik een beetje op. Zie je wat dan. Ja, zegt ze. Een paar kleintjes maar hier 1 van bijna 18mm. HUH?!? En twee van ongeveer 15mm. De rest is klein. Maar euh, zeg ik, dat is toch goed. Nog een beetje twijfelend en bevestigend. Ja prima hoor. Daar kunnen we wat mee. Kleed je maar aan dan ga ik even nadenken hoe we dit gaan aanpakken. Half blij half verward kleed ik me aan. Wat ken ik mijn lichaam toch, dat heb ik dus al die tijd voelen ontwikkelen!
Ik mag nog 1 dag Puregon spuiten (vandaag voor het laatst) en morgen (zaterdag) de Pregnyl zetten. Dan is zondag de eisprong. Ik probeer het in me op te nemen maar ik merk dat mijn hoofd nog een beetje achterloopt. Als je ongesteld word dan op dag 3 beginnen met 90 eenheden en op dag 7 terug voor de eerste controle. Nou fantastisch zeg ik. Dan bedenk ik me ineens dat ik nog nooit de Pregnyl in elkaar heb geflanst. De gyn begint te vertellen over de gekleurde naaldjes en de 2 ampullen. Daar onderbreek in haar. Ik heb de verpakking al die tijd dicht gelaten omdat ik bang was dat er iets kwijt zou raken. Tja, je kunt niet naar de assistent voor uitleg want zij heeft het te druk(?) en ik heb er ook geen folder van. Weet je wat, kijk maar op Google. Zal de juiste website met de instructie voor je opschrijven. Echt waar, dit kreeg ik echt opgeschreven op een briefje mee. Sorry hoor maar als iemand dit soort, in mijn ogen, 'bizarre' dingen meemaakt zou ik dit graag willen weten. Ligt het nu aan mij, ligt mijn verwachting van een gyn gewoon te hoog?!?

Toch wel met een soort zenuwachtig gevoel stap ik op mijn fiets richting huis.

90 eenheden of hoger?

Vrijdag bijna eind november.

Ik ging stiekem toch een beetje hoopvol naar deze controle toe. Ik heb de laatste dagen erg veel steken (denk aan eisprong of voorbodes van menstruatie) en ik heb ook wat licht bloedverlies bij mijn urine. Eerder beetje rose-achtig. Ik ging er dus vanuit dat er dus wat bezig was in mijn buikje, een kleine yippie ging door me hoofd.

Niets was minder waar. Geen verdere groei. Ook kreeg ik antwoord of dit de laatste keer van deze cyclus zou zijn. We gaan gewoon door met spuiten totdat we de juiste dosis hebben, zei de gyn die het beleid bepaald. Dat betekent dat ik nu mijn 3e week met spuiten van Puregon in ga zonder dat de follikels echt geroeid zijn. De grootste is nog steeds rond de 11mm.
Ik moet nog het weekend met 90 eenheden spuiten en maandag weer terugkomen. Als er dan niets veranderd is wordt er dus weer opgehoogd.

Ik vraag me af of dat echt geen kwaad kan dat je zolang die hormonen toegediend krijgt. Ik weet dat in een normale situatie je lichaam deze soortgelijke stoffen van nature aanmaakt maar dit blijft toch een chemisch iets en daarnaast doet je lichaam dat ook niet zolang. Maar hier denk ik natuurlijk pas weer aan als we een dag verder zijn.

                                                                    
In het weekend had ik ook veel last van steken en wat bloed verlies. Waarom is dit dan, denk ik? De gyn zei dat dit normaal was (heb ik toch nog iets normaals) maar meer uitleg was er dan ook niet bij. Vooral na het klussen heb ik hier last van. Zoals ik al zei lijkt het een beetje op een voorbode van menstruatie maar mijn follikels zijn nog lang niet eens groot genoeg voor een eisprong dus vanwaar dit ‘bloed’?

30 november 2015
Laatste controle van de maand november, voelt altijd een beetje raar als er weer een maand voorbij is.
Nee, nog steeds niet de gewenste reactie op de Puregon. Dus ….ophogen maar weer. Nu naar 100.Van 90 naar 100 eenheden, vraag me af of dat zin heeft. Een nieuwe ampul bestellen en een dag later weer terug naar het ziekenhuis om deze op te halen. Waarom kan dit niet gewoon bij je eigen apotheek ophalen? De Clomid kon ik daar namelijk wel gewoon ophalen. Iemand een idee?
Thuis het verhaal verteld aan mijn vriend. Voor zijn gevoel word ik volgepompt met chemische hormonen en doen ze zomaar een dotje. Kan hem geen ongelijk geven voor zijn reactie. Voor deze relatie was ik natuurlijk ook al bezig en als je deze 1,5 jaar er bij optelt ben ik toch al een rond de 3 jaar bezig met ophogen en ophogen en ophogen. Meer gebeurt er niet.

Heb daarom een besluit genomen. Ik ben naar de huisarts gegaan en haar mijn ervaringen betreft de behandelingen en de bevindingen van de gynaecologen vertelt. Het was een fijn gesprek. Ze liet me mijn verhaal doen en heeft echt naar me geluisterd. Dit kon ik merken aan de vragen die ze stelde en aan de feedback die ze gaf. Ze stelde me gerust en zei: als jij dit allemaal zo ervaart werkt dit alleen maar averechts en lijkt het me verstandig dat je voor een second opinie gaat. Ze zag dat mijn dossier betreft de behandelingen helemaal niet is bijgewerkt, er miste echt veel informatie. Ze wist dus niet eens dat ik al voorbij de Clomid was.
Toen ik de verwijsbrief een dag later ophaalde bleek dat de informatie dus nog steeds ontbrak, kan daar dus nog ff achteraan.

Hmmmm krijg een beetje het idee dat het wel een beetje negatief blog aan het worden is zo…..Ik hoop dat het jullie niet afschrikt. Ik ben zelf helemaal niet zo negatief ingesteld maar dit is nu helaas wel wat ik meemaakt en dus tegen aan loop. Ik hoop dat dit alles jullie niet er van weerhoud mijn blogs te lezen of ‘angstig’ voor je eigen behandeling te worden.