vrijdag 15 januari 2016

Onzekerheid van mijn mannetje

Half januari. Cyclusdag 23
Ik heb het al een paar keer gehad over de 2 gynaecologen die het beleid bepalen over de vruchtbaarheidsbehandelingen. Het is makkelijker om hen voortaan gyn F en gyn N te noemen.
Zoals afgesproken is er na deze echo besloten op te hogen naar 116EH omdat er geen verandering te zien was. Mijn mannetje was deze keer ook mee. Na het bezoek zei in de auto ineens: wat doe ik daar eigenlijk, waarom ga ik eigenlijk mee. Je hebt toch niets aan me, ik zit daar maar en heb niets te zeggen want ik zit me toch alleen maar op te vreten. Iedere keer hoor ik de gynaecologen iets anders zeggen. Nu zegt gyn N opeens dat het van belang is dat je voortaan zoveel mogelijk bij gyn F of bij hem moet komen voor de contoles om de continuïteit te handhaven. Totdat je een afspraak moet maken en zij zijn er op die dag niet, dan krijg je te horen dat iedereen de follikelecho kan uitvoeren en dat ze allemaal de stappen weten. Ook zeg hij dat je bij de volgende cyclus toch gewoon een tandje lager moet beginnen dan waar je nu geëindigd bent maar ik kan me herinneren dat hij eerder heeft gezegd dat het voor jou misschien verstandig is om te beginnen waar je bent geëindigd. De ene zegt dat het belangrijk is om te zorgen dat je een normale lengte cyclus krijgt maar gyn N zegt dat het niet uitmaakt zolang je uiteindelijk maar een eisprong krijgt. Ze zeggen iedere keer iets anders waardoor ze mij het gevoel geven dat ze geen flauw idee hebben wat ze doen.
Zo, mannetje van me, dat moest er geloof ik even uit. Voordat hij weg wilde rijden pakte ik hem even vast. Kijk me eens aan lief. Ik vind het heel fijn dat je er bent. Je hoeft van mij heus niet altijd mee dat weet je (los vh feit dat hij lastig weg kan van zijn werk) maar je aanwezigheid is erg fijn. Dat helpt mij erg schatje. Ook al zeg je niets ik voel dat ik dan niet alleen ben, voelt op de 1 of andere manier sterker. Ik vind het alleen jammer dat ik wel steeds je irritatie voel als we daar zijn. Ik snap het maar je zult dit toch wat meer los moeten laten. Ik spui ook en ik irriteer me ook maar ik heb het wel een soort van geaccepteerd dat dit gezeur en nu even is. Iedere keer als ik op controle moet houd ik in mijn achterhoofd rekening hiermee. Ik probeer het niet mijn motivatie ed. te laten beïnvloeden. We moeten het hier gewoon nog even mee doen totdat Rotterdam zijn opinie geeft. En klopt het allemaal wel wat ze doen dan moeten deze onprofessionele houding van hun dan maar voor lief nemen want het gaat er uiteindelijk om dat de behandeling juist is en dat het dus gaat werken. Dat weet ik ook wel zegt hij, maar ik vind het gewoon ook zo vreselijk dat er zo met mijn vrouwtje omgegaan wordt. Ik vind het niet leuk dat jij daar iedere keer zo moet liggen en dat ze op die manier aan mijn vrouwtje zitten. Heel lief dat ze zo denk lieve schat en ik ben blij dat je het zegt. Ik vind het fijn als je mee bent en je steunt me heus wel op die manier maar ik wil niet dat je je steeds onprettig gaat voelen. Je moet maar meegaan als jij je daar prettig bij voelt en klaar voor bent zodat je die controles en mij als je vrouwtje een beetje kan scheiden. Maar ik wil niet dat jij je nutteloos voelt als je wel weer een keer meegaat, ik voel dat je bij me bent en dat is fijn.
Dikke kus mannetje.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten